‘Wat wil je later worden als je groot bent?’ Wie kreeg die vraag vroeger nou niet! Ik wilde van alles worden, maar toch vooral dokter, juffrouw of schrijfster. Alle 3 is het inmiddels wel een beetje gelukt. Ik ben tandartsassistente, moeder (ook een soort juf ;-) en sinds kort schrijf ik mijn eigen blog. Tegenwoordig vragen mensen mij vaak hoe ik tandartsassistente ben geworden. Nou ik ben er gewoon ingerold, puur geluk en stom toeval eigenlijk. Of beter gezegd: pijnlijk toeval!
Pijnlijk toeval
Ik kreeg kiespijn in het weekend. Ik werkte op dat moment nog in de mode en was net een jaartje patiënt bij Mondmedicentrum. Van kiespijn had ik nog nooit gehoord, laat staan dat ik dat had gevoeld!
Ik liep tegen de muur van de pijn
Ik liep in het weekend letterlijk tegen de muur op van de pijn en besloot maandag toch maar eens te bellen voor een afspraak. Gelukkig kon ik diezelfde maandag nog terecht, al zag ik er niet heel erg florissant uit. Maar dát interesseerde me op dat moment helemaal niets.
Een wortelkanaalbehandeling; echt niet!
Een wortelkanaalbehandeling was de oplossing. Nu meteen? Trek die kies er maar uit, zei ik nog. Ik wilde gelijk van de pijn af en de financiën voor zo’n dure behandeling had ik niet echt (ik woonde nét samen nota bene). Hoe zo’n behandeling gaat, wilde ik niet eens weten. Die zenuw eruit halen… alleen dát klonk al verschrikkelijk! Ik ben uiteindelijk omgepraat door de tandarts (Gonnie), waarvoor ik haar nog iedere dag dankbaar ben. Want nu heb ik mijn eigen kies gelukkig nog.
Verdoofd en dus lekker aan de klets
Tijdens het inwerken van de verdoving vroeg de assistente (Brigitte) me waar ik werkte en wat ik zoal deed. Lekker aan de klets dus. Nú kon ik wel: mét verdoving ;-). Ik legde mijn situatie uit, vertelde dat ik in Nijmegen werkte en op zoek was naar een baan wat dichter bij huis, het liefst in Oss. Ik was het woon-werkverkeer echt zo zat.
Is tandartsassistente niet wat voor jou?
Brigitte vroeg me of ik tandartsassistente geen leuk beroep vond. ‘Ik heb daar toch helemaal geen opleiding voor gevolgd?’ zei ik. Brigitte gaf aan dat zij op dat moment bezig was met een interne opleiding tot tandartsassistente binnen de praktijk en dat zij daarnaast ook nog een LOI-opleiding volgde.
Dat klonk als een énorm leuke uitdaging!
Toen ik thuiskwam met een verdoofde mond en verlost was van die afschuwelijke pijn, heb ik meteen een sollicitatiebrief en CV opgesteld. De volgende dag heb ik de envelop direct bij de praktijk in de brievenbus gedaan. En wat denk je: tot mijn grote verbazing werd ik uitgenodigd voor een gesprek!
Op het lijf geschreven
Dit was een erg leuk gesprek en ik voelde me er gelijk thuis! Ik kwam er tijdens het gesprek achter dat dit beroep écht iets voor mij kon zijn. De zorg, het inleven in de patiënt, de drive om alles netjes en schoon te houden én de grote wil om te leren: het leek me allemaal op het lijf geschreven. En ja hoor:
Ik werd aangenomen!
Van een pijnlijke kies naar een nieuwe baan
Zó grappig: een bezoek aan je tandarts hoeft dus helemaal niet negatief te zijn! Ik ben namelijk van de kiespijn af, mijn kies is bespaard gebleven én ik heb er een superleuke baan bij een tandartspraktijk aan over gehouden!
Heb je naar aanleiding van dit blog vragen? Of wil je dat ik jouw vraag behandel in een volgende blog?
Mail naar anoukbroeksteeg@mondmedicentrum.nl
